بازگشت دیوار مستحکم دورتموند؛ سوبوتیچ: از بازگشت دوباره خوشحالم؛ لایق نتیجه بهتری بودیم

پس از 598 روز، دیوار مستحکم بروسیا دورتموند بازگشتی باشکوه داشت. با عملکرد فوق العاده در خط دفاع همه را به یاد دورانی انداخت که در قلب خط دفاعی بازیکن فیکس بود و می درخشید. سوبوتیچ در این بازی بارها و بارها با حضور به موقع اجازه خطرسازی به حریف را نداد تا با این بازی خودش را به کادرفنی تیم ثابت کند که پیش از این حتی یک دقیقه هم او را در هیچ رقابتی به کار نگرفته بودند! هرچند که با اشتباه دوباره بورکی و موقعیت خراب کردن های مجدد اوبامیانگ، بازی با تساوی 2-2 خاتمه یافت.

سوبوتیچ در مصاحبه با BVBTOTAL اینگونه به سوالات خبرنگار رسمی باشگاه دورتموند پاسخ داد:

نون، پس از یک و نیم سال به ترکیب بروسیا دورتموند بازگشتی، چه احساسی در این باره داشتی؟

امروز واقعا خوشحال بودم؛ مثل کسی که پس از تعطیلات طولانی به خانه بازگردد. واقعا دلتنگش شده بودم. در 10 سال اخیر بوندسلیگا به خانه من تبدیل شده است. با توجه به این، حس فوق العاده ای بود؛ اگرچه طبیعتا همه ما احساس خوبی پس از پایان بازی و اینکه موفق به شکست حریف نشدیم، نداریم. لایق نتیجه بهتری بودیم.

امروز زیر چشمانت کبود شد و خون ریزی بینی داشتی؛ همچنین یولیان وایگل زوج خط دفاعی تو بود. پس کاملا آزموده شده بودی...

البته! همه ما فوتبالیست شده ایم تا با چنین چالش هایی روبرو شویم. آینتراخت تمامی زمین را به خوبی پوشش می داد و شرایط را برای ما سخت کرده بود. برای مدافع مرکزی مثل من، این گونه چالش ها مانند خوردن یک استیک عالی برای شام است. این دقیقا چیزی بود که در داخل زمین می خواستم با آن روبرو شوم. اگر یک ورزشکار باشید، همواره طالب چنین چالش هایی هستید. مشکل ما از طرف خودمان نبود، بلکه با حریف قدرتمندی روبرو شده بودیم که به خوبی بازی می کرد. همانطور که گفتم لایق کسب نتیجه بهتری از این بازی بودیم.

امروز سعی کردی با عملکردت خودت را ثابت کنی؛ آیا پیامت این بود که نون سوبوتیچ در هر زمانی قابل اعتماد و در دسترس است؟

نون سوبوتیچ بازگشته است! اگرچه هیچوقت دوری درکار نبوده است. ماه ها بازی نمی کردم، اما مداوم تمرین می کردم. خوشحالم که فرصتی داشتم تا دوباره بازی کنم. وقتی احساس نیاز به من پیدا شد، این حس عالی تر بود. به عنوان یک فوتبالیست، شما برای چنین لحظاتی زندگی می کنید. تماشای بازی از بیرون هم خوب است، اما تنها زمانی که کفش های خود را آویخته باشید. من می خواهم هر چقدر که می توانم بازی کنم.