اختصاصی فوسبال؛ مربی که هنوز خشمگین است

نبرد فالکند که به شکست قطعی آرژنتین برابر انگلستان ختم شد ولی ضعف شدید انگلستان را هویدا کرد، کسی گمان نمی کرد ارتش سوم آن روز جهان در برابر کشور جهان سومی آرژانتین ضربات خرد کننده ای دریافت کند، رسانه های انگلیسی مانند همیشه پیروزی خود را بزرگ جلوه دادند ولی برای این سوال که چگونه پنج ناو غول پیکر آنها به وسیله چند خلبان جسور آرژانتین به قعر دریا فرستاده شد، پاسخی نبود.

این نبرد حقیقت تلخی را برای کشوری که هنوز با نام پر طمراق بریتانیای کبیر خود را به دنیا تلاش می کند  بشناساند داشت و آن اینکه دیگر در معادلات جهانی بدون حضور بزرگتر جایگاهی برایش وجود ندارد و اگر همراهی کشوری دیگر نباشد قادر به کاری نیست.گرچه هنوز بر پرده سینما و روی کاغذهای رنگی و در میان برنامه های خبری موضوع گونه دیگری نشان داده می شود ولی حقیقت همان است که موشک اگزوست آرژانتین ناو شفیلد را به قعر دریا فرستاده است.

داستان باشگاه های انگلیسی از سیاست آنها چندان جدا نیست، اگر در میدان مسابقه پیروز نشده ایم می توانیم در تخیلات و رنگارنگی روزنامه ها و برق تی وی چیز دیگری نشان دهیم، قصه عجیب حق پخش بازی ها که بیشتر از آنکه کمکی برای حال و روز آنها باشد راهی برای سرازیر شدن پولهای بی حساب به باشگاه های دیگر اروپا است اینجاست که موقعیت آچمز گونه خود را نشان می دهد،به دنبال تبلیغات هستید باید بازکن پر آوازه بگیرد و بازیکنان مشهور جایی خارج از آن جزیره کوچک بازی می کنند، رقم های سنگین که کمک بزرگی برای قدرتمند تر شدن باشگاهیی نظیر شالکه، دورتمنود و یوونتوس است.

ولی از این میان موضوع منچستر یونایتد تفاوت دیگری دارد الحاق دو شخصیتی که به هر دلیل راهی به جز بازی در زمین فوتبال برای خود در پیش گرفته اند، خوزه مورینیو که فصل کابوس وار و اخراج از چلسی را پشت سر گذاشته و در باد غرور چند برد بازی اول خود به خواب رفت و منچستری که به زور خرید های گران قیمت کاذب می خواهد در جدول های برترین ها جایی پیدا کند ولی تاکنون تنها در پرخرج ترین باشگاه اسمش ثبت شده است.

پل پوگبا، شواین اشتایگر، زلاتان، میختاریان و .. که اکنون مشخص شده درخشش آنها در باشگاهی بوده که بر اساس اصالت خود عمل کردند و به صرف حضور در تیم جدید توانایی های آنها منتقل نشده، چرا که متعلق به ساختاری است که غیر قابل خرید است.

ولی بایرن و آلمان اشتراک اصلی منچستریونایتد و خوزه مورینو است دو شخصیتی که این نامها تداعی کننده کابوس است، هنوز شب بمب گذاری سنتیاگو برنائو* با پیراهن کنده شده شواین اشتایگر  در خاطر مرد پرتغالی باقی است و هر زمان که بازی او به ضربات پنالتی بکشد کابوس مردهای قرمز پوش هاینکس در برابر دیدگانش رژه خواهد رفت و وست فالن کبیر و تحقیر تیم مورینو برای مربی پرتغالی قصه همیشگی است.

 برای منچستر یونایتد نیز جارو شدن در شب پر شکوه آلیانس آرنا و دیگر حذف های متوالی نمرات منفی است که در دفتر سوابق آنها ثبت شده و از اینها هم که عبور شود مرد ژرمنی از سرزمینی می آید که دشمن شماره یک آنهاست جایی که بزرگترین تحقیر می تواند مقایسه افتخارت آلمان و انگلیس باشد در برگه های که عنوان چهارمی جهان در 90 به قدری ارزش مند است که 4 قهرمانی مانشافت برای آلمانها، آندریاس مولر، ضربه برمه و پیتر شلیتون مغلوب ، جوان ترین آقای گل جهان و چهار میخ کردن تیم کاپلو و .... بس چندان عجیب نیست که بکهام با پیراهن آرژانتین در فینال مارکانا شاهد بالا رفتن جام در دستان کاپیتان آلمان است و این روزها تمام تحقیرها برای کسی است که به تنهایی از تاریخ فوتبال انگلیس بیشتر افتخار دارد.

اما زمان همچون رود گذرا و شوینده است می آید و می گذرد و روزی خبرها جایی برای نوشتن عصبانیت و حقارت شخصیتی ندارد ولی آنها برای زینت خود باید از قهرمانان فاتح برزیل بگویند

 

*بمب گذاری سنتیاگو برنائو: عنوانی که سایت گل پس از پیروزی بایرن برابر رئال انتخاب کرد